Sinds drie weken loop ik gedwongen met blote voeten. Ja, ik draag wel een slipper. En dat is met blote voeten. Mijn kleine teentje bleef namelijk ergens achter steken. Heel even maar. En net lang genoeg. Om daarna dik te worden en zich niet meer aan te passen. Nu kan ik geen dichte schoen meer aan. Zelfs mijn ruim zittende sloffen zitten krap.
Dus ik doe alles met blote voeten. Mijn netwerkgroepen en klanten bezoek ik met blote voeten. Ik doe mijn boodschappen, fiets in de regen, bezoek een begrafenis, de ortho, de kapper en sport met blote voeten. En wat mij verbaast... Het voelt goed. Het voelt rebels. Het voelt alsof ik iets doe wat niet ’mag’. Waar anderen - die niet weten wat aan de hand is - iets van vinden. En ik vind dat leuk! Het doet me ook afvragen. Of ik niet meer kan doen van de dingen die niet gebruikelijk zijn. Of ik niet nog vaker buiten de lijntjes kan kleuren. En dat voelt ook goed. Want het geeft me de kans om naar mezelf te kijken. Om mezelf te veranderen. Om mezelf een schop onder de kont te geven. Om aan mezelf te werken met een vette knipoog 😉. Voel jij nu dat je dat ook wil? Jezelf een beetje veranderen? Weer werken aan wie je wil worden. Weer werken aan datgene wat je jezelf beloofd had? En weet je niet waar te beginnen? Laten we elkaar dan eens ontmoeten.
Laten we samen dingen doen die niet gebruikelijk zijn. Die wel heel leuk zijn, waar we niemand kwaad mee doen, Waar we juist veel plezier aan beleven. En de mensen om ons heen ook. Misschien weet je nu even niet wat dat kan betekenen. Dat hoeft ook niet.
Dat zien we op het moment dat het er is.
Josine Tell your story. Impact lives. Change the world 💃. ❤️🙏
Comments